Eastwood zabiera się za biografię jednego ze swych muzycznych idoli, Charliego Parkera. Temat wykorzystany praktycznie do cna, a jednak obiecywałem sobie po tej pozycji nieco więcej - większych zarzutów nie mam, bo i aktorsko, i realizacyjnie rzecz stoi na wysokim poziomie, a jednak żeby mnie porwało bez reszty powiedzieć nie mogę. Przypadła mi do gustu "mroczna" tonacja tej opowieści, Whitaker sprostał zadaniu wyjątkowo dobrze, miejscami zawodzi za to scenariusz - bywa zbyt chaotyczny, przez co film traci miejscami tempo. Nie tylko dla pasjonatów jazzu, co wcale nie oznacza też, że dla każdego - smakuje się tu przede wszystkim wyrazisty klimat. No i mała ciekawostka: rolą tytułową przez jakiś czas zainteresowany był nie kto inny jak sam Prince.